To πιο γνωστό μελισσοκομικό φυτό στη χώρα μας και όχι μόνο μεταξύ των
μελισσοκόμων, αλλά γενικότερα στο ευρύ κοινό που έχει συνδέσει τη λέξη μέλι με τη
λέξη θυμάρι. Βρίσκεται σ’όλη την Ελλάδα, φυτρώνει σε ξηρές πλαγιές ή
παραθαλάσσιες πετρώδεις θέσεις, σε φρύγανα, εκεί που η γεωργική γη είναι ελάχιστη
και οι βροχές στη θερινή περίοδο σπάνιες. Ενδεικτικό της αντοχής και της
προσαρμογής του στις ξηροθερμικές συνθήκες είναι το μέγεθος και το σχήμα των
φύλλων του, μικρά και στενά φυλλαράκια, αλλά και ολόκληρου του φυτού, χαμηλό
και σφαιρικό σχήμα, ώστε να περιορίζεται κατά το δυνατόν η διαπνοή, η κατανάλωση
δηλαδή νερού. Το σφαιρικό σχήμα έδωσε και το όνομα στο είδος του φυτού(capitatus
= κεφαλωτός). Το θυμάρι ανήκει στην κατηγορία των κύριων μελισσοκομικών φυτών
εξαιτίας της άφθονης και πλούσιας σε σάκχαρα νεκταρεέκκρισης του όταν φυσικά
είναι επιτυχημένη και καταλήγει σε τρυγητό. Η περιεκτικότητα σε σάκχαρα
κυμαίνεται από 40-60% ενώ το δυναμικό μέλιτος στα 400 και άνω κιλά μελιού ανά
εκτάριο (Εva Crane).Το τελευταίο νούμερο αναφέρεται με κάθε επιφύλαξη, αφού
εξαρτάται από την πυκνότητα των φυτών θυμαριού σε δεδομένη έκταση και φυσικά
το έτος μέτρησης. Υπάρχουν δυστυχώς χρονιές που η νεκταροέκκριση είναι
μηδενική, ενώ είναι γνωστό ότι η σύνθεση των θυμαρότοπων συνεχώς επιδεινώνεται
εις βάρος του θυμαριού και εις όφελος ανεπιθύμητων φυτών.
0 σχόλια:
Προσθήκη σχολίου